Stad zonder bier

Halverwege ons verblijf in Buenos Aires stond er één minder plezierig item op het menu; het boeken van de terugvlucht. Iberia had ons beloofd dat we die gratis mochten plaatsen eender wanneer we wilden. We togen dus naar het plaatselijke Iberia kantoor, en raad eens? Een korte impressie van de gebeurtenissen vind je hier. Afijn, we laten Joker 't oplossen, met alle dossierkosten van dien.

Vandaag herverkozen de Argentijnen hun presidente. We hoopten op de Plaza de Mayo aan de Casa Rossa enige animo mee te maken maar alles was er 's namiddags nog rustig, op enkele reporters en een rij dranghekken na. We doken dan maar een gezellige bar binnen en bestelden een Quilmes.....maar dankzij de eleciones mocht er nergens nog alcohol verkocht worden. Wauw! Mochten ze dit in België eens toepassen,  zouden de belgjes dan eindelijk ook 'n keer op straat komen om te protesteren? Gelukkig kenden wij onze plekjes ondertussen en zaten we een kwartiertje later in een bar waar ze zich er niets van aantrokken en we een lekker pintje konden krijgen.

Fietsen in Buenos Aires is ook een geval apart. Na enkele honderden meters besloot ik preventief mijn banden wat op te pompen met Lobke's magnifieke fietspomp....die prompt het ventiel uit mijn band rukte. Met een luid PSSSSSJJJT plakte mijn fiets en humeur tegen de grond. Euh, kent er iemand het Spaanse woord voor "tsjoepapke"? Na enig gefriemel kreeg ik het ventiel weer gemonteerd, maar de pomp bleek  onbruikbaar. Gelukkig wisten we een vriendelijke garagist achter de hoek wonen, die met alle plezier onze banden knoerdhard oppompte. Oef!

Eens we echt vertrokken waren was het zalig fietsen. Rondom de stad ligt een prima fietspad dat van het ene park naar het andere loopt. Echt geweldig, tot we besloten via Avenue Santa Fé terug huiswaarts te fietsen.
Je moet niet suicidaal zijn om in Buenos Aires te fietsen, maar het helpt.  Fietsen op de E19 rond het spitsuur is ietsje rustiger. Afijn, eens we voorbij de grootste schrik waren viel het allemaal best wel mee, maar het bleef  een hoog kamikaze-gehalte hebben. Enkele Hollanders kwamen zelfs met de auto naast ons rijden omdat ze dachten dat we landgenoten waren. Blijkbaar zijn buiten wij alleen de kaaskopjes zo gek om hier te komen fietsen. Achteraf bleek dat we op diezelfde avenue twee bars gepasseerd waren die zowaar Duvel serveerden. Maniacaal verkeer of niet, we gaan terug!!!

Perejil, Salvia, Romero y Tomillo

In een stad als deze mag je eigenlijk niet buiten komen zonder je camera mee te nemen.
De foto's die we de afgelopen dagen niet konden maken wegens fototoestel vergeten waren weer absoluut de moeite. Een "dogwalker" oftewel de plaatselijke uitlaatdienst met maar liefst zestien (!) honden aan de leiband, een Boliviaanse optocht op de grote avenue op zondag, het pittoreske marktje op zondag, echt teveel om op te noemen.




De technieklessen die we afgelopen week volgden waren, zachtjes uitgedrukt, niet van de poes.
JAWADDE! Na vijf minuten bewegen compleet bezweet proberen de draad telkens op te pikken was niet echt bemoedigend. Volgende keer één uurtje vroeger en een niveautje lager starten dus :-) Gelukkig hebben we een tof jong koppel lesgevers gevonden via Buenos Aires Tango waar we thuis privé-les kunnen gaan volgen. Het is alsof de tango-wereld weer een hele andere wending neemt, geweldig!

Ook het plan om een voetbalmatch live bij te wonen hebben we opgeborgen. Tickets voor alle matchen zijn zowat onbereikbaar voor toeristen tenzij je een fortuin neertelt voor de "futbal-experience" die een lift heen en terug, bier en pizza bevat. En dat allemaal voor een 80€! Euh, nee, dank u wel! Dan volgen we het advies van de lieve marktkraamster maar op, "wij bekijken gewoon thuis de match op tv". Het geld dat we daarmee hebben uitgespaard hebben we ondertussen al geïnvesteerd in een geweldig paar tango-schoenen.

Als we informeren bij Joker over het verplaatsen van onze terugvlucht krijgen we ook een idee van de luchthaventaksen die we dienen te betalen, ondertussen opgelopen tot 116€ per persoon! SLIK! En dat voor een ticket van om en bij de 800€! Één van de dagen zullen we dus onze terugvlucht maar gaan vastleggen.
..en dan zijn we eigenlijk nog niet eens beginnen fietsen.

First Tango in Buenos Aires

Na enkele dagen in Buenos Aires beginnen we al aardig onze draai te vinden.
Met al dat fietsen in gedachten waren we bijna vergeten dat er zoiets bestaat als Tango! De eerste avond al  stapten we lukraak de dichtstbijzijnde tangoschool binnen en hadden meteen prijs!

Blijkbaar was er na de les niet alleen het verjaardagsfeestje van de maestra van dienst, ze had ook haar hele vriendenkring uitgenodigd, een bekend koppel om een demonstratie te geven én een tango-orkestje waarvan de contrabassist nog bij Osvaldo Pugliese had gespeeld. De zaal liep bomvol en er werd tot een gat in de nacht gedanst. Konden we beter starten? De vermoeidheid van de vorige dag maakte wel dat we niet tot het sluitingsuur bleven. Het blijft toch vreemd om in je trekkerskleren tussen al dat uitgedoste volk te zitten.

Ook ons appartementje is groot genoeg om een beetje te dansen, dus verdwijnt elke ochtend de tafel in de hoek en kunnen we onze 'moves' oefenen. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat mijn danspasjes na vier maanden onderbreking ver te zoeken waren. Gelukkig zitten we op de juiste plaats om daar verandering in te brengen.

Op weg naar de volgende les kruisten we de Autopista die door BA loopt. Stel je voor dat de ring rond A'pen er een keer dwars doorheen zou lopen en je bent halfweg. Verschrikkelijk lawaai en een massa auto's. Gelukkig vonden we ondertussen ook al enkele mooie plekjes en parkjes waar 't fijn relaxen is. Ook de havenbuurt is een pareltje, de aangrenzende parken zijn ongezien en bieden een welkome verademing van al die stadsdrukte. Misschien dat we morgen er een keertje door fietsen, we zullen zien! Maar eerst, vamos bailar!

Carpe Diem in Buenos Aires

Quando no puede repararlo con cinta gris, no ha utilizado bastante!

...en zo belanden we eindelijk in Argentinië.

Het inpakken van de fietsen deden we met de hulp van een rol bubbelfolie en enkele flauwe stukken karton, plus zowat een halve rol Gaffa-tape...woops, die is al op!



De kriebel in mijn kleine teen vertelde me dat de luchthaven weer een ervaring zou worden, en voila. Ere wie ere toekomt dat Frank & Johan zo vroeg uit hun nest konden om afscheid te komen nemen. Helaas moesten wij het grootste deel van de tijd de lieve dame van Iberia overtuigen dat die fietsen zo écht wel mee konden. Het flightcare personeel was er een pak geruster in, maar het had toch enige tijd nodig om in te checken, dus onze lieve vriendjes hebben niet veel aan ons gehad. Maken we goed van de zomer hoor!

Saaie lange vluchten zijn er om snel te vergeten, want wij waren vooral benieuwd of onze bagage in één stuk zou arriveren. Na een tijdje wachten zag ik plots de doos van Lobke's fiets al in een hoekje staan. De verpakking was enigzins gehavend door de trip maar alles zag er ok uit. Ook mijn fiets werd -niet bepaald zachthandig- op de band gekwakt en leek de trip prima doorstaan te hebben.
Enkel de waszak-van-de-krak (lees: marrokanenzak) die we voor de rest van de spullen hadden gebruikt was aan het einde van zijn latijn. Gelukkig was er niets uitgevallen.

Snel wat kleingeld gewisseld en een taxi richting Buenos Aires genomen. Jammer dat het al donker was, want we zagen absoluut niks onderweg.
We werden verwelkomd door het vriendelijk koppel die hun bovenverdieping ter onze beschikking stellen. Een mooie marmeren trap geeft uit op  het appartementje dat enkele mooie originele elementen heeft uit een ver verleden. Stikkapot hebben we lekker geslapen na toch wel 24u van deur tot deur (eigenlijk van bed tot bed maar soit) onderweg te zijn geweest. Morgen trekken we de stad in!

ready to go!!

alles is ingepakt, de fietsjes staan op de bagagedrager!
om 8u stijgen we op om n zestien uur later te landen in Buenos Aires.
Even tanden bijten en we zijn er !!!

Toch even een reeksje dankuwelletjes:

-Krist voor de logies
-Ann voor de medical assistance
-Manu & Jod voor het huisje, de post, de vanalles...
-Frank & Natacha die volgaarne wilden autositten
-Erik & Adinda voor het motositten! (dat schuurtje staat nu écht wel propvol :-))
-Wif die de blog wil uitprinten voor de familie en mama voor de skype gaat planten
-Papa Bernard voor het logement, het mogen leegdrinken van de bak Omer, de lift naar de luchthaven, het rondrijden voor alles wat we vergeten waren
-IEDEREEN die vrijdag een pintje is komen drinken in café Mombassa, zich daar moeite noch babysit voor spaarde, alsook  het lieve toogpersoneel dat de boel zo lang heeft open gehouden om ons tegen de ochtend vriendelijk doch kordaat te verzoeken het pand te verlaten terwijl we in gezegende toestand verkeerden !
-Alle menskens die ons een kleinigheid toestopten, marcellekes, buttons, vuurstenen, scarabees, rustinnekes, spellekes, chocolaatjes, centjes,.....

snel een kort slaapke doen, en......hasta luego!

Damn, die bagage weegt véél !!!

Homelessness blues pt 1 en testritjes

Ondertussen zijn we officieel dakloos. Het huisje werd verhuurd aan drie toffe madammen die er goed voor zullen zorgen. De dozen verdwenen allemaal in de kleinste slaapkamer, net zoals ons bed, de kleren en een hoop ROMMEL! Wat een mens allemaal verzamelt in zijn leven!

Gelukkig paste zowat alles in één kamer, en waren er enkele goeie vrienden die zich over Bart's gitaren wilden ontfermen (dank u Manu & René!).
Onderdak en hospitality krijgen we bij Krist & Norman, dus reden we er met een volle auto naartoe. Nadat we onze spulletjes weg hadden geborgen kraakten we alvast een flesje Cava in 't zonnetje om bij te komen van het toch wel stressy inpakken van de afgelopen weken.

Zondag rustdag was het ideale moment om een testritje te maken. Voor de eerste keer laadden we alles op ons stalen ros. Na enkele kilometers bibberen geraakten we al het extra bagagegewicht gelukkig goed gewoon en konden we nog fijn doorfietsen. Even in Lier wat familie een laatste bezoekje brengen, en plots begint 't besef dat we er bijna vandoor zijn wel héél concreet door te dringen. Spannend!