Het inpakken van de fietsen deden we met de hulp van een rol bubbelfolie en enkele flauwe stukken karton, plus zowat een halve rol Gaffa-tape...woops, die is al op!
De kriebel in mijn kleine teen vertelde me dat de luchthaven weer een ervaring zou worden, en voila. Ere wie ere toekomt dat Frank & Johan zo vroeg uit hun nest konden om afscheid te komen nemen. Helaas moesten wij het grootste deel van de tijd de lieve dame van Iberia overtuigen dat die fietsen zo écht wel mee konden. Het flightcare personeel was er een pak geruster in, maar het had toch enige tijd nodig om in te checken, dus onze lieve vriendjes hebben niet veel aan ons gehad. Maken we goed van de zomer hoor!
Saaie lange vluchten zijn er om snel te vergeten, want wij waren vooral benieuwd of onze bagage in één stuk zou arriveren. Na een tijdje wachten zag ik plots de doos van Lobke's fiets al in een hoekje staan. De verpakking was enigzins gehavend door de trip maar alles zag er ok uit. Ook mijn fiets werd -niet bepaald zachthandig- op de band gekwakt en leek de trip prima doorstaan te hebben.Enkel de waszak-van-de-krak (lees: marrokanenzak) die we voor de rest van de spullen hadden gebruikt was aan het einde van zijn latijn. Gelukkig was er niets uitgevallen.
Snel wat kleingeld gewisseld en een taxi richting Buenos Aires genomen. Jammer dat het al donker was, want we zagen absoluut niks onderweg.
We werden verwelkomd door het vriendelijk koppel die hun bovenverdieping ter onze beschikking stellen. Een mooie marmeren trap geeft uit op het appartementje dat enkele mooie originele elementen heeft uit een ver verleden. Stikkapot hebben we lekker geslapen na toch wel 24u van deur tot deur (eigenlijk van bed tot bed maar soit) onderweg te zijn geweest. Morgen trekken we de stad in!
