Cusco - Machu Picchu

"De Zon Zien Ondergaan In Cusco"...alleen al omwille van het liedje zou je deze legendarische stad willen bezoeken. Wij verwachten er echter ook nog een pakketje, ondanks het feit dat de Peruaanse post even betrouwbaar lijkt te zijn als Yves Letermes versie van de Brabanconne. Maar de Heilige Pieter Post is ons gunstig gezind en ons pakje komt veilig aan. Bart is nu net zoals alle wereldfietsers de trotse bezitter van een Brooks-fietszadel. Wat is daar zo speciaal aan? Wel, in het begin is zo´n zadel keihard en zijn je billen zacht, maar, laten we zeggen dat ze na verloop van tijd naar mekaar toegroeien tot je bips perfect in het zadel past.
Na al die dagen fietsen is het hoog tijd de innerlijke mens nog een keer te versterken, dus trakteren we onszelf op een sjiek restaurant, met lekkere cocktails, biertjes en een Argentijnse wijn. Oh ja, en we hebben ook iets gegeten. Gelukkig zijn de taxi´s hier goedkoop. We vragen ons regelmatig af waarom dat taxivervoer in België zo duur moet zijn. In sommige steden zie je hier geen enkele prive-auto rijden, maar gaan de kinderen gewoon met de taxi naar school.

Paddy´s T-shirt

We laten ons braafjes uitmelken door de Peruaanse toeristische dienst, waar we niet alleen een toeristenbiljet moeten kopen, maar ook de toeganskaart voor Machu Picchu en dan nog een extra vergunning om aldaar de Huayna Picchu te mogen beklimmen. Kostprijs van dit alles is belachelijk hoog, maar we kunnen weeral zeggen dat we het gezien hebben! Na ons bezoek aan het Inca-museum en de kathedraal (en nog twee maal extra toegang betalen) beseffen we pas hoe lelijk de Spanjaarden hier indertijd hebben huis gehouden. Kathedralen vol goud en zilver, gebouwd op bloed van de Inca ruines. Het lijkt zo fair dat bij iedere aardbeving de Spaanse bouwwerken een voor een tegen de vlakte gaan en de Inca-tempels gewoon blijven staan. Toch, een geweldige ervaring om hier rond te lopen. We spenderen de laatste avond in Barts stamkroeg "Paddy´s Pub". Waarom? OMDAT DAAR EEN TREINTJE MET BIER RONDRIJDT VERDORIE!!!!!!

We geven in onze hostel de fietsen nog een grondig nazicht, en leren Tanguy en Celine uit Brussel kennen, die ons qua tweetaligheid ver het nakijken geven. Maar weer twee toffe mensen, en fijn om nog een keer Nederlands te kunnen babbelen.
We vertrekken uit Cusco middels tien kilometer stijl naar boven fietsen. Alstublieft! Met de tong op de grond arriveren we aan de eerste Inca-ruïnes van Sacsayhuaman, wat je gerust mag uitspreken als "sexy woman". Na Machu Picchu is dit zowat de grootste Inca-ruine die je kan bezoeken. Daarna fietsen we verder richting Pisac, waar we net te laat zijn om de plaatselijke ruine nog te bezoeken. We parkeren ons dan maar in de zetel van een restaurantje, waar meteen opvalt hoeveel new-agers er wel lopen rond te zweven. Beetje zielig hoor, al die blanken in hun midlife-crisis die Quechua tegen mekaar spreken. Bart vindt het allemaal pseudo-religeuze zever. Zeker als er tussen de literatuur in het restaurant een tarot-kaartenset ligt. We vragen de tarot-kaarten beleefd hoe we onze verbouwing moeten aanpakken, maar trekken achtereenvolgens de kaart van "The Fool", "Despair" en "Nothingness". Misschien dat we toch maar een andere aannemer gaan zoeken.

´s Ochtends nemen we een taxi naar de ingang van de Inca-site, om daarvanuit weer richting Pisac af te dalen. Daarna is het onverbiddelijk terug de fiets op, want er moeten minstens zestig kilometers op de teller vandaag. Best wel een ruige dag. De laatste honderd meter liggen de kasseiën zo ver uit mekaar dat we onverbiddelijk de fiets naar boven dienen te duwen. Maar we overleven het gelukkig. Net zoals de Frankenstein-douchekop die hier gemeengoed is. Stel je een douchekop voor met verwarmingselement in, waarvan de elektriciteitsdraden en de zekering open en bloot in de douche hangen. Voor elke douche maken we een kort schietgebedje.
Voor dag en dauw boeken we een duur treinticket naar Aquas Callientes, het laatste dorpje voor je Machu Picchu bereikt. Erna wandelen we enkele uren door de ruines van Ollantaytambo, laten onze fietsen veilig achter in het hotel en sporen dan naar Aquas Callientes. Het  hele dorpje bestaat uit  restaurants en hostels, en elke straat is op opgebroken voor rioleringswerken. We breken onze enkels net niet op weg naar een goedkope hostel, die als we ons te slapen leggen een invasie van luidruchtige Israëlieten te verwerken krijgt. We wanen ons even Palestijntje in de Gazastrook!

Als we ´s ochtends om vijf uur naar het busstation wandelen krijgen we haast een hartaanval. De menigte die daar staat aan te schuiven is haast voldoende om het Koning Boudewijn stadium tot de nok te vullen. Blijkbaar heeft iederen die reisgids gelezen die vermeldt dat je zo vroeg mogelijk aan de ingang moet staan.
Met het twintigste busje geraken wij gelukkig ook ingescheept richting Machu Picchu. De ingang is verzadigd van volk, maar we wringen er ons vlot door heen. Wij hebben gelukkig een extra ticket voor de klim naar de Huayna Picchu om 7u ´s ochtends. Voor ons vertrekt nog een Frans duo en een Chinees echtpaar dat we snel achter ons laten. Gezien sommige BMI´s aan het vertrek denken we echt dat niet iedereen de top zal halen. Wij wel gelukkig! Daarna wagen wij ons zonder enige medewandelaars aan de afdaling naar de Inca Grot. Geen ziel te bespeuren, enkel wij en de oerwoud-vegetatie en de lieve beestjes (Eindelijk nog eens Jejenes oftewel zandvliegen die biefstuk-gewijs graag een stuk uit je kuiten bijten). We slagen er toch telkens weer in "the only tourist in town" te zijn, zelfs op een mega-druk Machu Picchu. We hebben stralend weer en lopen gelukkig ver van de busjestoeristen. We hebben dan misschien de Inca-trail niet afgewandeld, we hebben al genoeg kilometers gefietst om hier te geraken.

De trein terug naar Ollantaytambo zit redelijk vol en zowat iedereen ligt te maffen. Als we van het station naar onze hostel wandelen worden we voorbijgestoken door een bus toeristen, die driehonderd meter van het station afgezet worden aan hun hotel...met het busje wel te verstaan. Busje komt zo!
De foto´s komen later, de rest van het verhaal ook.Onze computer heeft helaas beslist dat de vele schokken van het transport niks voor hem waren en gaf de sigaret, sigaar en de pijp aan Maarten. Maar een fotootje kunnen we alvast delen.

Schoon ruine he!