Crash!Boom!Bang! ...en toch in Cafayate geraakt!

We hadden het traject misschien een beetje onderschat....een klein beetje maar.
We dachten wel dat we onze fietsen goed genoeg hadden geprepareerd om aan dit avontuur te beginnen. Op een preventief duur fietsonderhoud bij "De Geus"  inclusief het advies om Continental Travelcontact banden te kiezen, daar hadden we ook niet op bespaard. En Lobkes fiets heet niet voor niets Randonneur, gemaakt om te reizen. Nee, we dachten echt dat het niet aan de banden zou liggen.
Vrijdag vertrokken we in Cachi. De weg lag er ondanks het onweer van de voorbije nacht nog redelijk bij. Maar na een tiental kilometer krijgen we een luide KNAL geserveerd en plakt Bart's achterwiel tegen moeder aarde. Resultaat; zowel binnen- als buitenband volledig naar de vaantjes. Gelukkig hebben we van elk nog een reserve, al betekende dat wel dat onze binnenbanden compleet OP zijn. (sommige schade kan je nu eenmaal niet meer repareren).Er resten nog maar 100 kilometer naar Cafayate.

Maar zaterdag beslist ook Lobkes achterband dat het avontuur anders zal verlopen. Wederom een knal waar we van achterover vallen, en het is gedaan met fietsen. Gelukkig is het licht bewolkt en zijn de hoogteverschillen aanvaardbaar. We herverdelen het gewicht en beginnen te stappen. Gelukkig is het maar 20 kilometer tot aan het volgende dorp en is de Ruta 40 een aangename wandeling waard.
Na enkele uurtjes stappen stopt er een vriendelijke Argentijnse familie die ons met bagage en al vanachter in de pick-up laden. Eerst mogen we alvast mee tot aan het volgende dorpje, maar omdat we braaf zijn en stilzitten mogen we zelfs mee tot in Cafayate.

Terwijl we uitladen stopt een Frans koppeltje van onze leeftijd naast ons. Onze ogen puilen bijna uit bij het zien van hun super-deluxe reisfietsen. We voelen ons maar kleine amateurs, maar toch wandelen we tot aan het eerste terrasje en trekken we samen enkele flesjes van het plaatselijke biertje open. We zoeken een goedkope hostal en trekken samen op restaurant. Wereldfietsers zijn altijd je beste vrienden.
Op ons berichtje op het wereldfietser-forum krijgen we snel veel reactie en een hart onder de riem gestoken. We hebben wel wat extra banden nodig, maar die laten we overkomen uit België, en dan zien we wel weer verder. Gelukkig moeten wij geen kerstinkopen doen.

Klein addendum, bij het opzoeken van de Abra del Acay in Wikipedia komen we erachter dat de hoogtemeters op het bord fout zijn. We stonden dus niet 4850 meter hoog maar zo maar eventjes 5061 meter, het hoogste punt ter wereld waar een weg overheen gaat, al is die oversteek blijkbaar moeilijk zowel voor de auto als de mens dankzij de ijle lucht en de 4,5% hellingsgraad. Een leuke opkikker na zoveel bandenpech!